به گزارش پایگاه خبری HSE : یکی از مشکلات عمده در حوزه HSE کشور ، نبود متولی مشخصی است که بر تمام شاخه های این حوزه رسیدگی و نظارت کند، به طوریکه قسمت ایمنی را وزارت کار و بخش بهداشت حرفه ای را وزارت بهداشت و همچنین بخش مربوط به محیط زیست را سازمان محیط زیست پیگیری میکند، در خیلی موارد این سازمان ها موازی هم عمل میکنند که خودش باعث سردرگمی و همچنین ایجاد هزینه اضافی برای این سازمان ها می باشد، سازمان مدیریت بحران و آتش نشانی هم به نوعی در حوزه HSE فعالیت میکنند، اگر در ایران نیز مانند کشورهای توسعه یافته سازمانی مستقل برای HSE تشکیل شود اوضاع این حوزه می‌تواند بهتر شود.

عدم وجود ضمانت اجرایی برای قوانین و آیین نامه های مرتبط با HSE نیز یکی دیگر از مشکلات موجود در این حوزه می باشد، بطوری که می بینیم به صراحت در متن قانون هوای پاک اشاره کرده است  صنایعی که تعداد پرسنل آن بیشتر از پنجاه نفر باشد حتما باید یک نفر به عنوان مسئول محیط زیست در آن صنعت استخدام شود ، ولی مشاهده میشود که این بند از قانون در اکثر صنایع اجرایی نمی شود. یا در مثال دیگر می توان به آیین نامه کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار اشاره کرد که موسسات و شرکتها ملزم به جذب مسئول بهداشت حرفه ای و مسئول ایمنی و حفاظت فنی می‌باشند ولی عملا مشاهده میشود در بدنه وزارت بهداشت و بخصوص در بیمارستان ها فقط مسئول بهداشت حرفه ای جذب می شود و مسئول ایمنی و حفاظت فنی جذب نمیکنند.

از مشکلات موجود در حوزه HSE میتوان به مورد دیگری اشاره کرد که نوعی بی عدالتی در حق فارغ‌التحصیلان این حوزه میباشد، آن هم رویه تایید صلاحیت مسئولان HSE میباشد که به راحتی اجازه ورود اشخاصی را به این حوزه میدهد که هیچگونه تحصیلات دانشگاهی مرتبط با این حوزه را نداشته و صرفا با دوره آموزشی کوتاه مدت چند ساعته میتوانند وارد این عرصه شده و فعالیت نمایند.

 نبود فرهنگ HSE مشکل دیگری است که در حوزه HSE کشور وجود دارد ، بطوریکه اکثر کارفرمایان ومدیران صنایع دید روشنی نسبت به HSE ندارند و سرمایه گذاری در این حوزه را هزینه ای اضافی دانسته و مشتاق سرمایه گذاری در این حوزه نیستد، البته باید دقت کنیم که کارشناسان و فعالان حوزه HSE هم در امر فرهنگ سازی کوتاهی می کنند.

از دیگر کاستی های موجود در این حوزه میتوان به عدم استقلال مالی کارشناسان فعال در این حوزه اشاره کرد. مادامی که کارشناسان این حوزه که در صنایع مختلف شاغل هستند، حقوق خود را بصورت مستقیم از کارفرما دریافت میکنند و با توجه به اوضاع بیکاری حاکم بر کشور و نبود امنیت شغلی کافی، مصلحت خیلی از کارشناسان حکم خواهد کرد که در برخی موارد از مشکلات موجود در آن صنعت چشم پوشی کرده و تن به درخواست کارفرما دهند.

همچنین نبود ارتباط بین صنعت و دانشگاه یکی دیگر از مشکلات موجود در این حوزه میباشد، سرفصل های دروس این رشته نیز مانند اکثر رشته های دانشگاهی فاصله زیادی با صنعت دارد، ضروری هست که این سرفصل ها توسط اساتید بورد و کمیته های تخصصی مورد بازنگری قرارگرفته و اصلاح شود.

عرضه و تقاضا هم یکی دیگر از مشکلات این رشته می باشد به طوری که  با افزایش بی حساب ورودی های این رشته در دانشگاهها بدون انکه  به اشتغال این فارغ التحصیلان فکری شود باعث شده که در سال های اخیر میزان حقوق و درآمد شاغلین این رشته پایین بیاید و امنیت شغلی تنزل پیدا کند . البته اگر قانون درست اجرا شود می توان فرصت های شغلی زیادی در این حوزه ایجاد کرد

و در آخر میتوان به نقش انجمن های صنفی در این حوزه اشاره کرد، ولی باید به این نکته مهم توجه کرد که انجمن ها باید دلسوزانه فعالیت های صنفی داشته باشند و فعالیت های اقتصادی انجمن ها، باعث تحت الشعاع قرار گرفتن اهداف صنفی نشود.

پایگاه خبری تحلیلی سلامت، ایمنی و محیط زیست